ماجرای ضیافت کاخ سعد آباد، ادامه همان جریانی است که سال 1370 صدای رهبر انقلاب را این طور درآورده بود:«اگر ما دنبال مسایل خودمان رفتیم، به فکر زندگی شخصی خودمان افتادیم، دنبال تجملات و تشریفاتمان رفتیم، در خرج کردن بیت‌المال هیچ حدی برای خودمان قایل نشدیم - مگر حدی که دردسر قضایی درست بکند!- و هرچه توانستیم خرج کردیم، مگر اعتماد مردم باقی می‌ماند؟ مگر مردم کورند؟ آقایان! مگر مردم نمی‌بینند که ما چگونه زندگی می‌کنیم؟ ... در این راه، از خیلی چیزها باید گذشت. نه فقط از شهوات حرام، از شهوات حلال نیز باید گذشت.

من و شما همان طلبه یا معلم پیش از انقلابیم. یکی از شماها معلم بود، یکی دانشجو بود، یکی طلبه بود، یکی منبری بود، همه‌مان این‌طور بودیم؛ اما حالا مثل عروسی اشراف عروسی بگیریم، مثل خانه‌ی اشراف خانه درست کنیم، مثل حرکت اشراف در خیابانها حرکت کنیم! اشراف مگر چگونه بودند؟ چون آنها فقط ریششان تراشیده بود، ولی ما ریشمان را گذاشته‌ایم، همین کافی است؟! نه، ما هم مترفین می‌شویم. واللَّه در جامعه‌ی اسلامی هم ممکن است مترف به وجود بیاید.»

بیانات در جمع کارگزاران نظام، 23 مرداد 1370

http://www.leader.ir/langs/fa/index.php?p=bayanat&id=547

«جوانهای مؤمن انقلابی»، «فرزندان انقلابی‌ام»، «افسران جوان جنگ نرم»، «تقویت جناح فرهنگی مؤمن»، «فعالیتهای فرهنگی خودجوش» و ... اینها کلیدواژه های مهم بیانات اخیر مقام معظم رهبری است که از تبیین مدل جدید و پیشرفته تاکتیک سازماندهی نیروها و هدایت عملیاتها در عرصه جهاد فرهنگی حکایت می کند.

تشبیه عرصه «نبرد فرهنگی» به «نبرد نظامی» و استفاده از تعابیری نظیر جنگ نرم و جهاد فرهنگی، گاه باعث شده بعضی خیال کنند تطابق و شبیه سازی کاملی در اصول فرماندهی و هدایت عملیاتهای نظامی و فرهنگی وجود دارد! مثلاً در عرف نبردهای کلاسیک نظامی، سازماندهی نیروها و هدایت عملیاتها در قالب سلسله مراتبی نظیر ستاد فرماندهی کل قوا، قرارگاه، سپاه، لشکر، تیپ، گردان، گروهان و دسته صورت می گیرد و اوامر فرماندهی از کانال این رده ها به نیروهای حاضر در میدان نبرد می رسد. اما آیا عرصه عملیات فرهنگی نیز تابع چنین سلسله مراتبی است؟

این شبیه سازی و عدم درک صحیح اقتضائات خاص نبرد فرهنگی و بی توجهی به تفاوتهای موجود میان دو عرصه عملیات نظامی و فرهنگی، در گذشته گاهی سبب سردرگمی و احیاناً سرخوردگی بخشی از نیروهای مشتاق حضور در میدان جنگ نرم شده است. چون آن جوان مؤمن انقلابی که در قلب پایتخت یا فلان نقطه دورافتاده کشور می خواهد دین خود را در این نبرد فرهنگی ادا کند، در پیش چشم خویش تصویر روشن و شفافی از نحوه جذب و سازماندهی و آموزش نیرو، شناسایی و اطلاعات عملیات، طراحی و فرماندهی عملیات مشاهده نمی کند.

چهره ناراحت و غم آلود رهبری امسال در پیام نوروزی حاکی از چیست ؟ ؛ نگاهی به تصاویر شاد ایشان در موقع بیان پیام نوروزی سالهای قبل بیندازید ؛ چرا ؟ اگر به خاطر شهادت حضرت زهراست که سال قبل هم بود ؛ امّا رهبری اینگونه نبودند ؛ چند سال است که در نامگذاری سال مفاهیم اقتصادی را به کار می برند ، گریه و تضرع فراوان به درگاه الهی و خواهش ملتمسانه از امام زمان برای تعجیل در فرج ؛ و امسال دیگر رسما سال را اقتصاد و فرهنگ عنوان فرمودند ؛ امان از مسئولین بی فکر و مردم بی دغدغه !! آری حتی ما ملّت هم به فرمایشات ایشان جامه ی عمل نپوشانده ایم ، هر کسی در هر لباسی که هست می تواند امّا ، امان از دل غافل و فکر بی دغدغه ، خدا عاقبت مان را به خیر کند ؛ خدا آن روز را نرساند که به علّت بی توجهی و ندانم کاری تا مغز سر در آب فرو رفته باشیم .. اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا 

شاید من و شما هم از همین دسته باشیم …

انقلابىِ منفى، خودش را از کار کنار مى‌گیرد؛ اما اگر یک وقت کارى هم به دستش افتاد، مثل آدمهایى که هیچ کارى در دستشان نیست، حالت منفى‌بافى و شکل اپوزیسیون به خودش مى‌گیرد؛ کأنّه در هیچ کارى مسؤولیت ندارد!

انقلابىِ مثبت حتّى اگر هیچکاره هم باشد، خودش را مسئولترین افراد مى‌داند و وارد میدان مى‌شود.

بیانات در جمع دانشجویان و اساتید دانشگاه صنعتى امیرکبیر 1379