آری انقلاب به حاشیه رفته است ، در تمامی فعالیتهای فرهنگی امروزمان، انگار از انقلاب فقط عده ای لفاظی آن را بلد شده اند امّا در عمل چه؟ داریم انقلابمان را با تمام وجود همه اش را به بیرون صادر می کنیم ، لااقل قدری از آن را برای خودمان باقی بگذاریم ، نه حرفی از شهدای انقلاب است و نه فعالان و فعالیتهای انقلاب ، هیچ کس نمی داند چه کارهایی انجام شده است ، چه کسانی با تمام وجود از همه چیزشان گذشتند تا این نهال را بکارند  بی خوابی هائی که کشیده شد ، ترس و لرزهائی که بر وجودشان بود که هرلحظه امکان لو رفتن و جان سپردن وجود داشت ، گروههای فرهنگی و مبارزاتی چه فعالیتهایی انجام می دادند ؛ شب نامه ها و اعلامیه ها چگونه و توسط چه کسانی به دست مردم می رسید چگونه تک تک برای اسلام یارگیری می شد، سخنرانی ها و سخنران ها ، فیلمبرداران و عکاسان این خالقان تصاویر ماندگار با چه دردسری در مقابل نیروهای نظامی و آجان های رژیم طاغوتی ملعون که با سلاح و امکانات نظامی بوده اند دست به تصویر نگاری میزده اند ، مساجد و تکایا و هیئت ها و منازلی که در آن زمان به طور فعال جلسات برگزار می کرده اند ؛ بعد از انقلاب چه فعالیتهایی شکل گرفته؟ گروههای سرود ، تئاتر ، روزنامه دیواری ، نویسندگان ، چه برنامه ای برای اینها داریم؟ حداقل به عنوان یک وبلاگ نویس! چند خاطره از نزدیکانمان درج کردیم؟ چند اثر سینمائی و مستند در این باره تولید کردیم؟ چند کتاب نوشته شد؟ چقدر از حجم سایتهای محلی تحت عنوان تاریخ انقلاب نوشته شد؟ چند اثر موسیقائی ساخته شد؟ همایش؟نمایش؟شب شعر؟مقاله؟گفتگو؟سیرنمایشگاهی؟ و .... بله فعالیتهایی بوده منکر نمی شویم امّا به نظرتان چقدر حقب مطلب ادا شده است؟ والی آخر که هر کس به قدر خود می داند و بس ..

پ.ن: نهضت تاریخ نگاری انقلاب یک لازمه اساسی جامعه امروزی! حتّی بعد از 4 دهه