در سی و پنجمین سالگرد انقلاب اسلامی بر آن شدم تا موضوعی را با نظریه ی خودم تحلیل و بررسی کنم ؛هر چند زود است اما خیلی ها زودتر از ما شروع کرده اند ؛ و آن اینکه شخصی که برای منصبی من جمله ریاست جمهوری ، مجلس شورا ، شورای شهر و ..... ؛ باید انتخاب کنیم ؛ ویژگی اصلی اش باید نفوذ تشکیلاتی و مسئولیتی با وزرا فرماندهان و... باشد ؛ یا نه تفکر انقلابی؟! -مدیریت اجرائی هم اصلی است می دانیم- حضرت امام که انقلاب اسلامی را پایه گذاری و طرح ریزی فرمودند؛ گویای یک تفکر بودند آن هم تفکر اسلامی و انقلابی ؛ حال تکلیف چیست؟چه باید کرد؟ آیا باید افرادی را انتخاب کنیم که علی الظاهر دم از تبعیت رهبری و انتصاب تشکیلاتی و غیره به رهبری می زنند ؛ افرادی که حرفشان پیش وزرا و فرماندهان حرف است؛یا نه افرادی که دغدغه گفتمان اصیل و به حق انقلابی را دارند و پیروان واقعی و عملی -- باز هم تاکید می کنم پیروان عملی خط امام هستند نه کلامی - به قول شاعر که می گوید به عمل کار برآید به سخنرانی نیست! - زیاد وقت شریفتان را نگیرم ، بگردید و از حال که شخصی را با ویژگیهای عملی و پایبند به اصول حقیقی انقلاب پیدا کنید ؛ تا دوباره اشخاصی با بصیرت نصف و نیمه نسبت به امام و انقلاب روی کار نیاوریم ؛ هر چند هنوز هم دوستش داریم ؛ اما نصفه و نیمه مثل خودش!