مسأله‌ى انتخابات، مسأله‌ى بسیار مهم و اساسى و تعیین‌کننده‌اى است. اهمیت انتخابات از جهات گوناگونى است. یکى از آن‌ها این است که نظام ما نظامى است متّکى به ایمان‌ها و عواطف و علایق مردم. اساساً سرِّ شکست‌ناپذیرى این نظام این است که به مردم متّکى است. این چیز مهمّى است. اتّکاى به مردم هم آسان به دست نمى‌آید و همه جا حاصل نمى‌شود. اگر یک سرِّ الهى در میان نباشد، توجّه نفوس و دلهاى مردم هم ممکن نیست. شما ملاحظه بفرمایید، خداى متعال به پیغمبرِ با آن عظمت مى‌فرماید: «هو الّذى ایّدک بنصره و بالمؤمنین»؛ یعنى مؤمنین را در کنار نصرت الهى مى‌آورد. هیچ بُعدى هم ندارد که آدم بگوید که این «بالمؤمنین»، تفسیر جزئى از مفهوم «بنصره» هم هست که اصلاً نصر الهى به وسیله‌ى مؤمنین تحقّق مى‌پذیرد. البته در مواردى هم نصرتهاى خارج از مقولات عادى در زمان آن بزرگوار بوده است - مثل ملائکه‌ى مسوّمین و غیرذلک - لیکن عمده‌اش مؤمنین‌اند. بعد هم مى‌فرماید: «لو انفقت ما فى الأرض جمیعاً ما الّفت بین قلوبهم و لکنّ اللَّه الّف بینهم». یعنى اى نبى گرامى ما! این «بالمؤمنین» ى هم که ما مى‌گوییم، خیال نکن که خودت توانستى آن‌ها را جذب کنى؛ نه - این کار من و ما و کار عوامل مادى و بشرى نیست - این سرّ الهى و سرّ معنوى است.
حال آن نکته‌ى باریک‌تر ز مو این‌جاست که همین سرّ الهى و معنوى هم قابل تعریف است. چیزى نیست که بگوییم عقل شما مردم نمى‌رسد و سه، چهار نفرى هستند که این چیز‌ها را مى‌فه‌مند؛ نخیر. این امر واضحى است. این سرّ الهى عبارت است از ایمان. وقتى ایمان‌ها در دلهاى مردم مى‌جوشد و به مرحله‌ى عمل سرازیر مى‌شود، نتیجه این است که هر پدیده‌اى که متّکى به ایمان الهى است، تقویت پیدا مى‌کند. این‌جا چون نظام، نظام الهى و نظام قرآنى است و مردم هم معتقد و متّکى به دین و به هرآنچه که مربوط به دین است، هستند، قهرى است که چنین نظامى را به راحتى مى‌شود با این مردم ادامه داد و این مردم بدون این‌که از کسى طلبکارى کنند؛ بدون این‌که منّتى بر سر کسى بگذارند و بدون این‌که براى این همه اخلاصِ خود از کسى جز خدا بهایى بطلبند، وارد میدان مى‌شوند.

بعضى خیال مى‌کنند اگر ما انتخابات پُرشورى داشته باشیم، نظام جمهورى اسلامى مشروعیت پیدا مى‌کند و اگر انتخابات پُرشور نبود، نظام مشروعیت پیدا نمى‌کند. این حرف، حرف درستى نیست. نظامهاى دمکراسى در دنیا با نصف آراءِ ما در ریاست جمهورى و مجلس نظام‌هایشان را اداره مى‌کنند و احساس عدم مشروعیت هم نمى‌کنند. این‌که من بر حضور مردم اصرار مى‌کنم به‌خاطر این است که این یک وظیفه شرعى و وجدانى و عقلانى است؛ چون مجلس وقتى قانون تصویب کرد، همه باید تسلیم آن قانون باشیم، پس شما باید در ایجاد آن مجلسى که مى‌خواهد این قانون را تصویب کند، نقش ایفا کنید. اگر خودتان را کنار بکشید، این کنار کشیدن هیچ مشکلى را حل نمى‌کند؛ باید وارد میدان شوید. اگر تلاشتان را کردید و آنچه را که خواستید نشد، شما تلاشتان را کرده‌اید؛ وظیفه‌تان را انجام داده‌اید.

امام بزرگوار، در همه‌ى انتخاباتى که از اول انقلاب تا زمان رحلت آن بزرگوار انجام گرفت، بر حضور مردم تأکید کردند. واقعاً فرقى نمى‌کند که کاندیداى چه گروهى مطرح باشد. فرقى نمى‌کند که فرضاً کدام جناح، غلبه‌ى بر جناح دیگرى داشته باشد. فرقى نمى‌کند که کدام نامزد انتخاباتى، فعالیت بیشترى در این شهر یا حوزه‌ى انتخاباتى دارد و ممکن است حضور مردم، آراى او را بیشتر کند. او کیست و من چه کسى هستم، در این‌جا مطرح نیست؛ اشخاص مطرح نیستند. اصل حضور مردم، پشتوانه‌ى مجلس شوراى اسلامى است؛ و مجلس شوراى اسلامى، قاعده‌ى نظام است. با این دید بایستى به انتخابات نزدیک شد.

هرچه حضور پررنگ‌تر باشد، اعتبار و ارزش ملى بالا‌تر خواهد رفت. انتخابات هم همین جور است. هرچه صندوقهاى رأى شلوغ‌تر باشد، گسترش شرکت مردم بیشتر باشد، اعتبار کشور بالا خواهد رفت، مصونیت کشور بیشتر خواهد شد. مشارکت مردم می‌تواند آینده‌ى کشور را تأمین و تضمین کند.

هر وقت دشمنان این ملت سعى کردند مردم در انتخاباتى شرکت نکنند و تبلیغات کردند، مردم بعکس پرشور‌تر در انتخابات شرکت کرده‌اند. این دفعه هم همینجور خواهد شد به توفیق الهى.
مردم می‌دانند که حضور آن‌ها در انتخابات مایه‌ى قدرت و ابهت بین‌المللى آنهاست. آن‌ها این را نمی‌خواهند. آن‌ها می‌خواهند مردم در انتخابات شرکت نکنند تا این نشانه‌ى روگردانى مردم از نظام اسلامى باشد و نظام اسلامى به این وسیله ضعیف بشود و آن‌ها بتوانند به ملت و کشور و دولت و همه فشار وارد کنند.
آن‌ها می‌دانند که حضور پر شور مردم در انتخابات به مردم قدرت می‌دهد و آن‌ها دیگر نمی‌توانند نقشه‌هایشان را نسبت به ایران اجرا کنند. می‌خواهند این نباشد. تمام دستگاههاى تبلیغاتىشان را به راه انداخته‌اند که مردم را از حضور در انتخابات منصرف کنند...
شرکت و حضور در انتخابات براى مردم، هم یک فریضه‌ى سیاسى است، هم یک فریضه‌ى دینى است. این مثل این است که یک انسانى بدن خودش را با ویتامین و با غذاهاى مقوى تقویت کند؛ وقتى بدن تقویت شد، میکروب‌ها دیگر نمی‌توانند در او نفوذ کنند؛ دشمنى هم اگر حمله کرد، می‌تواند از خودش دفاع کند. این، مهم‌ترین مسئله در باب انتخابات است؛ یعنى حضور مردم.